Shenjtori i ditës: Apostujt Filemoni e Apfia, Arkipi, Onesimi nga të 70-t. Klimi i Ohrit. Dëshmore Cecilia. Filimonit 1-25. “Pavli, i burgosur i Jisu Krishtit, edhe vëllai Timothe, Filimonit të dashur dhe bashkëpunëtorit tonë, edhe Afias së dashur, edhe Arkipit, bashkëluftëtarit tonë, edhe kishës në shtëpinë tënde; hir mbi ju dhe paqe prej Perëndisë, Atit tonë, edhe prej Zotit Jisu Krisht. Falënderoj Perëndinë tim, duke të kujtuar ty përherë në lutjet e mia, sepse dëgjoj për dashurinë tënde dhe për besimin që ke në Zotin Jisu, edhe në gjithë shenjtët; që të bëhet pjesëmarrja e besimit tënd e frytshme me anë të njohjes së çdo të mire që është ndër ju në Krishtin Jisu. Sepse kemi shumë gëzim dhe ngushëllim për dashurinë tënde, sepse zemrat e shenjtorëve janë prehur me anën tënde, o vëlla. Prandaj, ndonëse kam shumë guxim në Krishtin të të urdhëroj ty atë që duhet, po për dashurinë më tepër të lutem, duke qenë i tillë, si plaku Pavël, po tani edhe i burgosur i Jisu Krishtit, të lutem për birin tim, Onisimin, që e linda në vargonjtë e mi; i cili dikur qe i padobishëm për ty, po tani është i dobishëm për ty dhe për mua, të cilin e dërgova përsëri. Edhe ti prite atë, që është vetë zemra ime. Unë desha ta mbaj atë pranë vetes që të më shërbejë në vendin tënd, në vargonjtë e ungjillit. Por pa mendimin tënd nuk desha të bëj asgjë, që të mos jetë e mira jote nga nevoja, po me dashje. Sepse mbase prandaj u nda prej teje për pak kohë, që ta kesh atë përjetë, jo më si shërbëtor, po më tepër se shërbëtor, vëlla të dashur, veçanërisht për mua, po sa më tepër për ty, edhe në mish, edhe në Zotin. Nëse më ke pra pjesëtar, prite atë si mua. Edhe në qoftë se të ka bërë ndonjë paudhësi, ose të ka detyrim, këtë ma ngarko mua. Unë Pavli shkrova me dorën time, unë do të paguaj; që mos të të them se edhe veten tënde ma detyron. Po, o vëlla, le të marr unë prej teje këtë të mirë në Zotin; prehe zemrën time në Zotin. Duke pasur shpresë se do të më dëgjosh të shkrova, sepse e di se edhe më tepër se ç’të them do të bësh. Njëkohësisht bëmë gati edhe vend për të ndenjur, sepse shpresoj se me anë të lutjeve tuaja do t’ju dhurohem juve. Të përshëndet Epafrai, shoku im i burgut në Krishtin Jisu, Marku, Aristarku, Dhimai, Llukai, bashkëpunëtorët e mi. Hiri i Zotit tonë Jisu Krisht qoftë bashkë me frymën tuaj. Amin”. * * * * * Ungjilli – Llukai 18:15-17, 26-30. “Edhe i prunë atij edhe foshnjat që t’i prekte; edhe nxënësit kur i panë, i qortuan. Por Jisui, si i thirri pranë, tha: Lërini fëmijët e vegjël të vijnë tek unë dhe mos i pengoni; sepse e të këtillëve është mbretëria e Perëndisë. Me të vërtetë po ju them juve, ai që nuk do të presë mbretërinë e Perëndisë si një fëmijë i vogël, nuk do të hyjë në të. Edhe ata që dëgjuan thanë: E kush mund të shpëtojë? Edhe ai tha: Të pamundurat për njerëzit janë të mundura për Perëndinë. Edhe Pjetri tha: Ja ne tek lamë gjithçka dhe të erdhëm pas. Edhe ai u tha atyre: Me të vërtetë po ju them juve, se nuk ka asnjë që la shtëpi, a prindër, a vëllezër, a grua, a djem, për hir të mbretërisë së Perëndisë, i cili të mos marrë shumëfish në këtë kohë, dhe në jetën që vjen jetë të përjetshme”. * * * * * * * * * – APOSTUJT FILEMONI E APFIA, ONESIMI NGA TË 70-t – Shën Filemoni vinte nga një familje e pasur dhe fisnike e Kolosit në Frigji dhe u bë i krishterë, kur dëgjoi predikimin e apostullit të shenjtë Pavli, bashkë me gruan e tij, Apfian dhe të birin, Arkipin. Plot besim dhe me dashuri të flaktë për ta mbështetur dhe për të ndihmuar gjithë vëllezërit më Krishtin, Filemoni e mblidhte komunitetin në shtëpinë e vet, për të kremtuar Misteret e shenjta dhe për lutje: pasi në atë kohë, nuk kishte filluar ndërtimi i kishave. U gjykua i denjë për besimin e apostullit, u hirotonis episkop i Gazës në Palestinë dhe zhduku nga ky qytet padijen me dritën e predikimit. Sapo u kthye në Kolos, e vazhdoi veprën e tij misionare, me gjithë kundërshtimin e tërbuar të paganëve. Një ditë, kur këta festonin për Artemisën, apostujt e shenjtë adhuronin të vetmin Mbret dhe Zot të të gjithave. Paganët e morën vesh këtë dhe u vërsulën për t’i kapur dhe i nxorën para qeveritarit Andronikl.