Hërë pas herë ju sjellim historinë sportive të Skënderbeut, si çdo ekip ka pasur uljet dhe ngritjet e veta, por brezi më i artë i para viteve 90-të ka qënë ky ekip që shikoni në foto.

Një foto e fiksur në një ndeshje për kupën Ballkanike të luajtur me ekipin e Arisit të Selanikut. Janë ata futbollistë që edhe sot ne i cilësojmë si krenaria e futbollit korçar , natyrisht pa mohuar edhe brezat e kaluar të para këtij ekipi.

Nga ky ekip shumë prej atyre futbollistëve i kemi sot mes nesh si një histori e gjallë e asaj periudhe të lavdishme.

REDAKTUAR nga:

 “KORÇA BOOM”

“Hë more, të thashë që nuk është vendi yt këtu?

Përgjigju vetë tani…

Apo sta ka ënda kritikën?!”

Meqë jemi te Cirku dhe te prishja e tij, kthehemi në kohë me nostalgji, te treni që i drejtohej fshatit ku edhe do të ngrihej skena dhe çadra e madhe për të argëtuar kooperativën dikur…

“Cirku në fshat”, një film gazmor ku Arben Shaka ka luajtur rolin kryesor fantastik, pa i hequr meritat gjelit Kopi, natyrisht!

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Sot në përvjetorin e “Batalionit 6 Deshmorët”.

Sot në Festën e Rëmbecit!

Lavdi Dëshmorëve të Atdheut dhe Gëzuar!

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Duke shëtitur në rrugicat e qeta të Korçës, mund të hasni një nga burimet më të veçanta të qytetit – Çezmën e Amzës.

Me një histori që daton prej shekujsh, kjo çezmë është një simbol i freskisë dhe mikpritjes tradicionale.

E vendosur mes rrugëve të kalldrëmta, ajo mbetet një vend i dashur për banorët e qytetit dhe një pikë ndalimi e preferuar për vizitorët.

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Sot mund të duket pak absurde, por të paktën deri para viteve 90-të të gjithë ishin ushtarë. Ishte kjo motoja e sistemit për atë periudhë.

Nuk kishte njeri të mos kishte edhe rrobën e vet ushtarake, por ne po ju sjellim një foto kur edhe vajzat ishin të veshura me rrobën ushtarake.

Një foto që ha edhe koment dhe diskutim, le të gjykojë gjithsescili sipas mendimit të tij, por si foto artistike është vërtet e bukur.

Volejbolli korçar ka lënë gjurmë në historinë sportive ndër vite. E për këtë meritë kanë edhe vajzat e ekipit të Pandi Gëllçit.

Në foto janë dy ikona, dy madhështi, dy vajza të Korçës që e kanë nderuar në çdo garë. Bëhet fjalë për Egla Miçon dhe Bruna Tashon, volejbollistet që edhe ekipin tonë kombëtar e kanë nderuar në arenën ndërkombëtare. Dy shutere që nuk i vijnë më historisë sonë të volejbollit. Të bukura në fushë, të bukura në jetë, të respektuara nga të gjithë.

Korça, miq, nuk duhet të harrojë historinë. Duhet të jemi krenarë dhe për këto vajza dhe të tjerat të cilat na i kanë dhënë këtë privilegj.

Të shumta janë fotot e atletikës korçare ndër vite, por kur flitet për vajza marrin kuptim edhe më të madh. Kjo për fakt edhe të mentalitetit, por Korça ka treguar se këtë sport e ka një pjesë të historisë së saj.

Në foto është trajneri Piro Kasati, në ato fillimet e veta të suksesit dhe më poshtë janë edhe sportistet. Po ju njohim me to: Zhuljeta Liço, Natasha Mele, Fillareti Kotori, Andromaqi Kotori, Loreta Resuli, Eva Liçolli, Pëllumbesha Kamenica, Jorgjeta Mihallari, Mimoza Kasapi, Lulëzime Kushe, Fatbardha Liço, Natasha Pacili, Elza Egro.

Shumë prej tyre u bënë kampione dhe rekordmene, duke hapur rrugën e sukseseve të mëdha për më vonë.

Kisha e Shën Triadës ndodhet në fshatin Tudas. Është ndërtuar rrëzë shkëmbit ‘’Tudas’’ të emëruar sipas fshatit ku ndodhet.
Kjo kishë është ndërtuar në shekullin e XV nga Ana e bija e sundimtarit të Gjirokastrës, Gjin Zenevishtit, e ëma e Gjin Muzakës dhe gruaja e dytë e Andre Muzakës.
Kisha e Shën Triadës njihet për vlerat e saj historike dhe arkitekturore dhe është një shembull i stilit të artit dhe arkitekturës bizantine në Shqipëri asokohe.

Sot është një ditë e shënuar, ditë kur ka lindur Nënë Tereza ose Gonxhe Bojaxhi. Shqiptarja që tërë jetën e saj punoi dhe luftoi në të mirë të njerëzimit, për më shumë duke qëndruar pranë të varfërve, atje ku ata kërkonin ndihmë.

Ajo lindi më 26 gusht të vitit 1900 dhe vdiq në Kalkuta 1997. Përveç çmimit Nobel në Paqe ajo ka marrë 700 çmime për ndihmën humanitare dhe është vlerësuar si personi i shquar i shekullit të 20-të. Papa Françesku e ka shpallur të shenjtë, duke u renditur tek shenjtorët.

Nënë Tereza jetëshkrimin e saj e ka përmbledhur me këto fjalë: “Me gjak jam shqiptare, me nënshtesësi indiane. Përsa i përket besimit, jam katolike. Sipas thirrjes i përkas botës. Por zemra ime i përket Zemrës së Krishtit.”

Në 82 vjetorin e Çlirimit të Krahinës së Oparit.

Opari ka qenë gjithmonë një bastion i patriotizmit dhe atdhedashurisë. Betejat më të ashpra në këto shkrepa janë zhvilluar nga partizanët kundër pushtuesve nazi-fashistë gjatë Luftës së Dytë Botërore, të udhëhequra nga komandantë të tillë si Asllan Gurra, Agush Gjergjevica, Haxhi Çemerrica, Shaban Zereci, Xume Protopapa, Koçi Brozdoveci dhe shumë të tjerë.

Krahina e Oparit u bë një nga zonat e para të çliruara në Shqipëri, qysh në verën e vitit 1942, dhe mbi 500 djem e vajza oparake dhanë kontributin e tyre të çmuar, ku rreth 100 prej tyre dhanë jetën për çlirimin e vendit.

Lavdi dëshmorëve të atdheut!